Rozliczenie czasu pracy kierowcy – praktyczny przewodnik

Rozliczanie czasu pracy kierowców to istotny element zarządzania transportem – zarówno dla firm, jak i samych kierowców. Przepisy są skomplikowane, a ich nieprzestrzeganie grozi surowymi karami. Jak prawidłowo ewidencjonować godziny pracy? Jakie są limity czasu jazdy i odpoczynku? W naszym praktycznym przewodniku znajdziesz konkretne wskazówki, które pomogą Ci uniknąć błędów i usprawnić proces rozliczeń. Sprawdź, co musisz wiedzieć, by działać zgodnie z przepisami i bez stresu!

Z tego artykułu dowiesz się...

• Jakie przepisy regulują kwestie związane z czasem pracy kierowców?

• Co wlicza się do czasu pracy kierowcy?

• Co nie wlicza się do czasu pracy kierowcy?

• Jakie są limity czasu pracy kierowców?

• Jakie obowiązują przerwy w czasie pracy kierowców?

• Jakie są zasady dotyczące odpoczynku dobowego i tygodniowego kierowców?

• Ile godzin maksymalnie może pracować kierowca w ciągu dnia i tygodnia?

• Jakie są zasady pracy kierowców w porze nocnej?

• Jakie są zasady dotyczące nadgodzin w pracy kierowcy?

• Jak wygląda rekompensata za czas dyżuru kierowcy?

• Jak kontroluje się czas pracy kierowców?

• Jak powinna wyglądać ewidencja czasu pracy kierowców?

• Jakie narzędzia służą do kontroli czasu pracy kierowców?

Jakie przepisy regulują kwestie związane z czasem pracy kierowców?

Kwestie związane z czasem pracy kierowców w Polsce są regulowane przede wszystkim przez trzy akty prawne:

• Ustawa o czasie pracy kierowców z dnia 16 kwietnia 2004 roku – reguluje czas pracy, przerwy oraz odpoczynki kierowców, uwzględniając specyfikę pracy w transporcie drogowym.

• Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady – ustanawia normy dotyczące czasu prowadzenia pojazdu, przerw i odpoczynków, które obowiązują we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej.

• Kodeks pracy – stosuje się go do kwestii nieuregulowanych przez powyższe akty, określając ogólne zasady dotyczące czasu pracy pracowników zatrudnionych na umowie o pracę.

Co wlicza się do czasu pracy kierowcy?

Na wstępie należy zaznaczyć, że czas pracy kierowcy to nie tylko czas poświęcony na faktyczne prowadzenie pojazdu. Zgodnie z art. 6 ustawy o czasie pracy kierowców, wlicza się do niego także czynności związane z wykonywaniem przewozu drogowego:

• Prowadzenie pojazdu – czas spędzony na jazdę jest podstawowym składnikiem czasu pracy.

• Załadunek i rozładunek – obejmuje zarówno sam proces załadunku i rozładunku, jak i nadzór nad tymi czynnościami.

• Pomoc przy wsiadaniu i wysiadaniu – kierowca ma obowiązek nadzorować osoby wsiadające i wysiadające oraz pomagać pasażerom.

• Czynności spedycyjne – wszelkie działania związane z organizacją transportu.

• Obsługa codzienna pojazdów i przyczep – obejmuje rutynowe kontrole i konserwację pojazdu.

• Inne prace służbowe – wszelkie inne zadania, które są niezbędne w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy.

• Niezbędne formalności administracyjne – czas poświęcony na załatwianie dokumentów.

• Utrzymanie pojazdu w czystości – czynności związane z dbaniem o stan techniczny i estetyczny pojazdu.

Do czasu pracy kierowcy wlicza się także czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, kiedy kierowca pozostaje na stanowisku pracy lub w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę, na przykład podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie był kierowcy znany z wyprzedzeniem.

Dodatkowo, jeśli dobowy czas pracy kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin, przysługuje mu 15-minutowa przerwa, która również wlicza się do czasu pracy kierowców.

Szukasz pracy w logistyce? Odwiedź nasz portal z ogłoszeniami o pracę!

Co nie wlicza się do czasu pracy kierowcy?

Zgodnie z art. 7 ustawy do czasu pracy kierowców nie wlicza się:

• Czas dyżuru – jeśli kierowca nie wykonuje żadnych czynności związanych z pracą podczas dyżuru.

• Nieusprawiedliwione postoje – wszelkie przerwy, które nie są uzasadnione i które kierowca samowolnie wprowadza podczas prowadzenia pojazdu.

• Dobowy nieprzerwany odpoczynek – czas przeznaczony na odpoczynek, który kierowca powinien mieć po zakończeniu pracy.

• Przerwy w pracy – wynikające ze stosowania przerywanego systemu czasu pracy, które nie są związane z wykonywaniem obowiązków służbowych.

 

💡Przeczytaj także: Pracownik mobilny — kim jest, jakie ma prawa i obowiązki?

Limity czasu pracy kierowców

Limity czasu pracy kierowcy mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach oraz ochronę zdrowia kierowców.

Dzienny czas prowadzenia pojazdu: Maksymalny czas prowadzenia pojazdu wynosi 9 godzin dziennie, z możliwością wydłużenia do 10 godzin, ale tylko dwa razy w tygodniu.

Tygodniowy czas prowadzenia pojazdu: Kierowca nie może przekroczyć 56 godzin jazdy w tygodniu, czyli w czasie od poniedziałku do niedzieli.

Dwutygodniowy czas prowadzenia pojazdu: Z kolei w przypadku dwóch następujących po sobie tygodni, łączny czas jazdy nie może przekroczyć 90 godzin. Na przykład, jeśli w pierwszym tygodniu kierowca przejedzie 56 godzin, w drugim tygodniu może prowadzić maksymalnie 34 godziny.

Tygodniowy czas pracy kierowcy (już z innymi obowiązkami): Nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin (wliczając w to godziny nadliczbowe) w okresie rozliczeniowym wynoszącym maksymalnie 4 miesiące. Wyjątkowo można go wydłużyć do 60 godzin, pod warunkiem że średnia z okresu rozliczeniowego nie przekroczy 48 godzin tygodniowo.

Praca kierowcy – przerwy i odpoczynek

Przepisy dotyczące czasu pracy kierowców regulują zarówno przerwy w czasie jazdy, jak i odpoczynek dobowy oraz tygodniowy.

Przerwy na odpoczynek

Przerwa w trakcie jazdy: Kierowca zawodowy po maksymalnie 4,5 godzinach ciągłej jazdy musi odbyć przerwę trwającą co najmniej 45 minut. Przerwa ta może być podzielona na dwie części, z której pierwsza musi trwać minimum 15 minut, a druga minimum 30 minut.

Przerwa w trakcie pracy (jazda + inne czynności): Po sześciu godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa na odpoczynek. Długość tej przerwy zależy od liczby godzin, które kierowca przepracował w danym dniu:

• 30 minut przerwy, jeśli kierowca pracował do 9 godzin.

• 45 minut przerwy, jeśli kierowca pracował więcej niż 9 godzin.

Przerwa może być podzielona na krótsze okresy, z których każdy musi trwać co najmniej 15 minut. Można je wykorzystać w trakcie sześciogodzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po nim.

Dodatkowo, jeśli dobowy czas pracy kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin, pracodawca musi wprowadzić dodatkową 15-minutową przerwę, która jest wliczana do czasu pracy. Ta przerwa skraca czas omówionej wcześniej przerwy na odpoczynek o 15 minut.

Odpoczynek dobowy

Kierowca musi odbyć nieprzerwany odpoczynek trwający co najmniej 11 godzin w ciągu każdej 24-godzinnej doby od momentu rozpoczęcia pracy. Alternatywnie, odpoczynek ten można podzielić na dwie części: pierwsza musi trwać nieprzerwanie co najmniej 3 godziny, a druga co najmniej 9 godzin.

Kierowca ma prawo do skrócenia dziennego odpoczynku do minimum 9 godzin, ale nie częściej niż trzy razy pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku.

Odpoczynek dzienny musi być wykorzystany w ciągu 24 godzin od rozpoczęcia pracy. Na przykład, jeśli kierowca zaczyna pracę o 6:00, musi zakończyć swój odpoczynek do 6:00 następnego dnia.

Kierowcy mogą korzystać z odpoczynku w pojeździe, pod warunkiem że pojazd jest na postoju i jest wyposażony w miejsce do spania. Ta zasada nie dotyczy kierowców wykonujących przewozy regularne na trasach krótszych niż 50 km.

Odpoczynek tygodniowy

Regularny odpoczynek tygodniowy trwa co najmniej 45 godzin i musi być nieprzerwany. Jest to standardowy wymiar odpoczynku, który kierowca powinien odbyć w celu pełnej regeneracji. Skrócony odpoczynek tygodniowy może wynosić od 24 do 45 godzin, ale w takim przypadku brakujące godziny muszą zostać zrekompensowane w ciągu najbliższych trzech tygodni. Rekompensata polega na dodaniu brakujących godzin do innego odpoczynku trwającego co najmniej 9 godzin.

Odpoczynek tygodniowy musi rozpocząć się najpóźniej po sześciu okresach 24-godzinnych od zakończenia poprzedniego tygodniowego odpoczynku. W ciągu dwóch kolejnych tygodni kierowca musi odbyć przynajmniej dwa regularne odpoczynki tygodniowe (po 45 godzin każdy) lub jeden regularny i jeden skrócony (minimum 24 godziny).

Istotnym wymogiem jest to, że odpoczynek tygodniowy nie może być realizowany w kabinie pojazdu, chyba że pojazd znajduje się „na trasie”. W takim przypadku pracodawca musi zapewnić kierowcy odpowiednie miejsce do spania, na przykład w hotelu. Dodatkowo przepisy wymagają, aby przynajmniej raz na cztery tygodnie kierowca wracał do domu lub bazy na regularny odpoczynek tygodniowy.

Wymiar czasu pracy kierowcy

Dzienny czas pracy kierowcy nie może przekraczać 8 godzin na dobę w standardowym rozrachunku. W przypadku systemu równoważnego, czas pracy może być wydłużony do 12 godzin na dobę, ale musi być równoważony krótszymi dniami pracy lub dniami wolnymi.

Przeciętny tygodniowy czas pracy nie może przekraczać 40 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, który nie może przekraczać 4 miesięcy.

Praca kierowcy w porze nocnej

Pora nocna w przypadku pracy kierowców to okres czterech godzin między północą a godziną 07:00. Pracodawcy mogą je ustalić w różny sposób, np. od 00:00 do 04:00 lub od 01:30 do 5:30. Zgodnie z ustawą o czasie pracy kierowców, każda praca wykonywana w tym czasie musi być odpowiednio rozliczana.

Czas pracy kierowcy nie może przekraczać 10 godzin w ciągu doby, jeśli obejmuje on godziny nocne. Do czasu pracy wlicza się zarówno czas jazdy, jak i inne czynności związane z pracą, natomiast przerwy oraz czas oczekiwania nie są wliczane.

Kierowcy wykonujący pracę w nocy przysługuje dodatek do wynagrodzenia. Zgodnie z Kodeksem pracy, wynosi on 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia. Pracodawca może również ustalić korzystniejsze zasady wynagradzania. Należy jednak pamiętać, że ten dodatek dotyczy innej pory nocnej – 8 wybranych godzin pomiędzy 21:00 a 7:00, zgodnie z Kodeksem pracy.

W przypadku kierowców wykonujących pracę w porze nocnej stale poza zakładem pracy, dodatek może być zastąpiony ryczałtem, którego wysokość odpowiada przewidywanemu wymiarowi pracy w porze nocnej. Ryczałt ten powinien być ustalony tak, aby nie był niższy od kwoty określonej w Kodeksie pracy.

Praca kierowcy w godzinach nadliczbowych

Nadgodziny to praca wykonywana przez kierowcę ponad obowiązujące normy czasu pracy, które wynoszą maksymalnie 8 godzin dziennie i 40 godzin tygodniowo w przeciętnie pięciodniowym tygodniu. W przypadku przekroczenia tych norm mówimy o pracy w godzinach nadliczbowych.

Pracodawca może zlecić kierowcy pracę w godzinach nadliczbowych tylko w dwóch sytuacjach:

• Sytuacje awaryjne: Działania wymagające ochrony życia lub zdrowia ludzkiego oraz mienia, a także usunięcia awarii.

• Szczególne potrzeby pracodawcy: Potrzeby te muszą być niecodzienne i nie mogą być planowane z góry.

Ustawa o czasie pracy kierowców wprowadza roczny limit godzin nadliczbowych wynoszący 260 godzin. W przypadku szczególnych potrzeb pracodawcy, liczba ta może być dostosowana w układzie zbiorowym pracy, regulaminie pracy lub umowie o pracę. Praca w sytuacjach awaryjnych nie podlega tym limitom, ale powinna uwzględniać możliwości fizyczne i psychiczne kierowcy.

Ile płatne są nadgodziny? Za pracę w godzinach nadliczbowych kierowca ma prawo do:

• Dodatku pieniężnego: Zwykle wynosi on 50% stawki wynagrodzenia za każdą godzinę nadliczbową (w przypadku pracy w dni wolne lub nocą może wynosić 100%).

• Czasu wolnego: Kierowca może również otrzymać czas wolny zamiast dodatku pieniężnego, co powinno być ustalone z pracodawcą.

Kiedy należy się 100% dodatek?

Dodatek w wysokości 100% wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych przysługuje kierowcom w określonych sytuacjach:

• Praca w nocy: Dodatek 100% należy się za pracę w godzinach nadliczbowych, które przypadają w porze nocnej.

• Niedziele i święta: Kierowcy otrzymują dodatek 100% za pracę w niedziele i święta, które nie są dniami pracy zgodnie z obowiązującym rozkładem czasu pracy.

• Dni wolne: Jeśli kierowca pracuje w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub święto, również przysługuje mu dodatek 100%.

• Przekroczenie przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy: Dodatkowo, dodatek 100% przysługuje za każdą godzinę pracy nadliczbowej, która prowadzi do przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, o ile nie wynika to z uprzedniego przekroczenia norm dobowych.

Rekompensata za czas dyżuru

Czas dyżuru kierowców to okres, w którym kierowca pozostaje w gotowości do pracy, ale nie wykonuje aktywnej pracy. Zgodnie z przepisami, rekompensata za ten czas może przybierać różne formy, w zależności od sytuacji oraz rodzaju dyżuru:

• Dyżur w miejscu pracy: Kierowca jest dostępny do pracy w określonym przez pracodawcę miejscu i czasie.

• Dyżur w pojeździe: Kierowca oczekuje na prowadzenie pojazdu jako pasażer, gdy pojazd jest prowadzony przez dwóch lub więcej kierowców.

Za dyżur w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę (z wyjątkiem dyżuru pełnionego w domu), kierowcy przysługuje czas wolny w wymiarze odpowiadającym długości dyżuru. Przepisy nie precyzują jednak terminu, w jakim ten czas wolny powinien być udzielony.

W przypadku braku możliwości udzielenia czasu wolnego, kierowcy przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną. Jeśli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony, kierowca otrzymuje 60% wynagrodzenia.

W przypadku dyżurów związanych z przerwami lub gdy pojazd jest prowadzony przez dwóch lub więcej kierowców, wynagrodzenie nie może być niższe niż połowa wynagrodzenia należnego za zwykły czas dyżuru.

Okres pozostawania do dyspozycji

Okresy pozostawania do dyspozycji kierowców, które nie są przerwami ani czasem odpoczynku, są uznawane za czas dyżuru. W tym czasie kierowca nie musi być na stanowisku pracy, ale musi być gotowy do rozpoczęcia lub kontynuowania prowadzenia pojazdu lub wykonywania innej pracy.

Przykłady takich okresów obejmują czas, gdy kierowca towarzyszy pojazdowi transportowanemu promem lub pociągiem, oczekiwanie na przejściach granicznych oraz czas spowodowany ograniczeniami w ruchu drogowym.

W przypadku kierowców objętych zadaniowym czasem pracy, jeśli nie wypracują oni dobowego wymiaru czasu pracy, okresy te zalicza się do czasu pracy w wymiarze 8 godzin. W pozostałym zakresie są one klasyfikowane jako czas dyżuru.

Jak kontroluje się czas pracy kierowców?

Kontrola czasu pracy kierowców jest najważniejszym elementem zapewnienia bezpieczeństwa na drogach oraz przestrzegania przepisów prawa. W Polsce, proces ten odbywa się głównie za pomocą tachografów oraz systemów monitorowania.

Narzędzia do kontroli czasu pracy

Tachografy: Współczesne metody kontroli czasu pracy kierowców opierają się na użyciu tachografów cyfrowych, które rejestrują nie tylko czas jazdy, ale także przerwy, odpoczynek oraz inne czynności związane z pracą kierowcy. Dane z tachografów są obowiązkowo przechowywane przez co najmniej 15 miesięcy.

Monitoring GPS: Wiele firm korzysta również z systemów monitorowania GPS, które umożliwiają śledzenie aktywności kierowców w czasie rzeczywistym. Takie rozwiązania pozwalają na generowanie raportów zgodnych z wymogami prawnymi oraz identyfikację potencjalnych naruszeń przepisów.

Organy odpowiedzialne za kontrolę

Za kontrolę czasu pracy kierowców odpowiadają różne instytucje:

• Inspekcja Transportu Drogowego: Główny organ odpowiedzialny za nadzór nad przestrzeganiem przepisów transportowych.

• Państwowa Inspekcja Pracy (PIP): Kontroluje warunki pracy i przestrzeganie norm czasu pracy w sektorze transportowym.

• Policja: Może przeprowadzać kontrole w ramach rutynowych działań lub na podstawie zgłoszeń.

• Straż Graniczna i Izba Celna: Również mają uprawnienia do kontroli.

Procedury kontrolne

Podczas kontroli inspektorzy mogą żądać od kierowców przedstawienia zapisów z tachografów oraz dokumentacji przewozowej za okres do 56 dni wstecz. W przypadku wykrycia nieprawidłowości, mogą zostać nałożone kary finansowe zarówno na kierowców, jak i na pracodawców.

Ewidencja czasu pracy kierowców w praktyce

Dokładna ewidencja czasu pracy jest niezbędna do zapewnienia bezpieczeństwa zarówno kierowców, jak i innych uczestników ruchu drogowego. Monitorowanie godzin pracy oraz odpoczynku pozwala zapobiegać zmęczeniu kierowców, które może prowadzić do wypadków. Pracodawcy muszą dbać o to, aby kierowcy przestrzegali przepisów dotyczących maksymalnego czasu pracy i minimalnych okresów odpoczynku.

Dokumentacja czasu pracy umożliwia efektywne zarządzanie zasobami ludzkimi w firmie transportowej. Dzięki niej pracodawcy mogą lepiej planować harmonogramy pracy, kontrolować nadgodziny oraz optymalizować koszty związane z wynagrodzeniami. Ewidencja pozwala również na identyfikację potencjalnych problemów, takich jak nadmierne obciążenie pracowników.

Ewidencja czasu pracy jest także podstawą do prawidłowego rozliczenia czasu pracy kierowców i ich wynagrodzeń. Zawiera szczegółowe informacje o przepracowanych godzinach, w tym nadgodzinach oraz czasie spędzonym na dyżurze, co jest niezbędne do ustalenia wysokości wynagrodzenia.

Obowiązki pracodawcy

Pracodawcy w branży transportowej mają szereg obowiązków związanych z ewidencją czasu pracy kierowców. Przede wszystkim są zobowiązani do:

• Prowadzenia ewidencji: Muszą prowadzić ewidencję czasu pracy w przypadku kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy oraz w przypadku przedsiębiorców, który wykonują zadania z pracy kierowcy. Ewidencja ta powinna obejmować wszystkie istotne informacje dotyczące czasu pracy, w tym godziny jazdy, odpoczynku, dyżurów oraz dni wolnych.

• Przechowywania dokumentacji: Ewidencję czasu pracy kierowców należy przechowywać przez 10 lat od zakończenia okresu, którego dotyczy. Wcześniej obowiązek ten wynosił 3 lata, co oznacza znaczące wydłużenie czasu przechowywania dokumentów potwierdzających czas pracy kierowców.

• Udostępniania ewidencji: Pracodawca ma obowiązek udostępnić kierowcy ewidencję na jego wniosek, co pozwala na transparentność i kontrolę nad czasem pracy.

Obowiązki kierowcy

Kierowcy również mają swoje obowiązki związane z ewidencją czasu pracy:

• Dokładne rejestrowanie czasu pracy: Kierowcy są zobowiązani do prawidłowego korzystania z tachografów oraz do rejestrowania wszystkich aktywności związanych z pracą, takich jak jazda, przerwy czy dyżury.

• Informowanie pracodawcy o nieobecnościach: Powinni zgłaszać wszelkie nieobecności, zarówno usprawiedliwione, jak i nieusprawiedliwione, co jest ważne dla prawidłowego prowadzenia ewidencji.

• Przestrzeganie przepisów: Kierowcy muszą przestrzegać przepisów dotyczących maksymalnego czasu pracy oraz minimalnych okresów odpoczynku, aby zapewnić bezpieczeństwo na drogach.

Formy ewidencji czasu pracy kierowców

Ewidencja czasu pracy kierowców może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej. Do innych dokumentów potwierdzających czas pracy kierowców zalicza się:

• Zapisy na wykresówkach: Tradycyjna metoda, polegająca na zapisywaniu informacji o czasie pracy na specjalnych kartach.

• Wydruki danych z tachografu: Ewidencja oparta na wydrukach z tachografu cyfrowego i karty kierowcy, co ułatwia gromadzenie danych.

• Pliki cyfrowe: Możliwość prowadzenia ewidencji na podstawie plików pobranych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego.

• Inne dokumenty: Użycie innych dokumentów potwierdzających czas pracy i rodzaj wykonywanej czynności również jest dopuszczalne.

Najważniejsze elementy ewidencji czasu pracy kierowców

Ewidencja czasu pracy powinna zawierać niezbędne informacje dotyczące aktywności kierowców:

• Liczba przepracowanych godzin: Rejestracja całkowitego czasu pracy oraz godzin rozpoczęcia i zakończenia zmiany jest podstawowym elementem ewidencji.

• Godziny nadliczbowe: Należy uwzględnić godziny przepracowane ponad normę.

• Praca w porze nocnej: Godziny pracy nocnej powinny być dokładnie odnotowane ze względu na dodatkowe przepisy dotyczące wynagrodzeń.

• Dni wolne od pracy: Ewidencja musi zawierać informacje o dniach wolnych oraz przyczynach ich udzielenia.

• Godziny dyżuru i inne nieobecności: Ważne jest również rejestrowanie godzin dyżuru oraz wymiar usprawiedliwionych oraz wymiar nieusprawiedliwionych nieobecności.

Kary za przekroczenie czasu pracy kierowców

Przekroczenie dobowego czasu pracy wiąże się z różnymi wysokościami mandatów. Jeśli czas pracy zostanie przekroczony o mniej niż godzinę, kara wynosi 50 zł. W przypadku przekroczenia od 1 do 2 godzin, mandat wzrasta do 150 zł, a za każdą kolejną rozpoczętą godzinę powyżej 2 godzin wynosi już 200 zł.

Gdy kierowca pracuje powyżej 13,5 godziny bez odpoczynku, kara może wynieść aż 550 zł. Taki mandat obowiązuje też, gdy czas pracy bez odpoczynku przekroczy 15 godzin.

W przypadku wydłużonego czasu pracy kierowców kary są jeszcze wyższe. Za przekroczenie do jednej godziny kierowca zapłaci 100 zł, od 1 do 2 godzin – 200 zł, a za każdą rozpoczętą godzinę powyżej dwóch – 250 zł.

Kary za nieprawidłowe rozliczenie czasu pracy kierowców

Za nieprowadzenie ewidencji czasu pracy grozi kara w wysokości 1000 zł za każdego kierowcę. W przypadku większej liczby kierowców, kary mogą się sumować, co prowadzi do znacznych kwot. W przypadku fałszowania ewidencji lub odmowy jej udostępnienia kontrolerom, kara może wynieść 8000 zł.

Kary mogą być nałożone nie tylko za brak ewidencji, ale także za inne naruszenia związane z czasem pracy, takie jak niewłaściwe korzystanie z tachografu czy przekroczenia dozwolonego czasu jazdy. Wysokość grzywien za te wykroczenia może sięgać nawet 2000 zł za pojedyncze naruszenie.

Narzędzia do rozliczania czasu pracy kierowców

Istnieje wiele narzędzi do rozliczania czasu pracy kierowców, które mogą pomóc firmom transportowym w zgodnym z przepisami ewidencjonowaniu i analizowaniu godzin pracy. Oto kilka popularnych programów:

• Rozliczenia 4Trans,

• Tachospeed Expert,

• SuperTacho,

• Tachograph Driver App.

Czas pracy kierowców to nie tylko godziny za kółkiem, ale cały system zasad, które mają zapewnić bezpieczeństwo na drogach i uczciwe warunki zatrudnienia. Regulacje te wpływają zarówno na kierowców, jak i na firmy transportowe, wymagając od nich odpowiedniego planowania i przestrzegania przepisów.