Czy pracodawca może obserwować pracownika przez kamery? Monitoring w miejscu pracy

Pijesz spokojnie kawę w pracy i dostajesz telefon od szefa, który prosi, żebyś pomachał do kamery, a potem wrócił do obowiązków? Taki scenariusz nie jest wcale nieprawdopodobny, co nie oznacza, że monitoring pracowników nie jest obłożony żadnymi ograniczeniami. Przeczytaj, co mówią przepisy na temat obserwowania pracowników przez kamery i sprawdź, jakie są w związku z tym Twoje prawa.

Czy monitoring w miejscu pracy jest legalny?

Nie każdy lubi, gdy przełożony zagląda mu przez ramię — nawet symbolicznie, przez oko kamery. Chociaż monitoring w miejscu pracy może budzić dyskomfort, samo jego stosowanie nie jest nielegalne. Pracodawca ma prawo zainstalować kamery na terenie zakładu pracy, ale musi to zrobić zgodnie z przepisami i z poszanowaniem prywatności pracowników.

Monitoring nie może obejmować wszystkich pomieszczeń w firmie — jego zakres musi być uzasadniony. Prawo jasno określa, w jakich sytuacjach można stosować kamery, gdzie absolutnie nie wolno ich montować i jakie obowiązki informacyjne ma w tym zakresie pracodawca. W Polsce kwestie te reguluje przede wszystkim Kodeks pracy oraz przepisy RODO.

RODO i Kodeks pracy – przepisy regulujące monitoring pracowników w Polsce

Najważniejsze regulacje dotyczące monitoringu w miejscu pracy znajdują się w Kodeksie pracy (art. 22²) oraz w Rozporządzeniu o ochronie danych osobowych (RODO).

Zgodnie z art. 22² § 1 Kodeksu pracy:

"Jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa pracowników lub ochrony mienia, kontroli produkcji albo zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, pracodawca może wprowadzić szczególny nadzór nad terenem zakładu pracy lub terenem wokół zakładu pracy w postaci środków technicznych umożliwiających rejestrację obrazu (monitoring)."

Oznacza to, że monitoring musi mieć konkretne, uzasadnione cele, np. ochronę przed kradzieżą, zabezpieczenie danych czy nadzór nad procesem produkcji.

Co jeszcze mówi na ten temat Kodeks pracy? Precyzuje obszary wyłączone z monitoringu:

• Zakazane jest nagrywanie pomieszczeń sanitarnych, szatni, stołówek i palarni, chyba że istnieje ważna potrzeba wynikająca z celów wskazanych w §1, a sposób nagrywania nie narusza godności pracowników (np. zastosowanie rozmycia twarzy).

• Monitoring nie może obejmować pomieszczeń związków zawodowych.

• Monitoring w pomieszczeniach sanitarnych wymaga zgody zakładowej organizacji związkowej, a jeśli taka nie działa – zgody przedstawicieli pracowników.

Przepisy (§3 i §4) mówią też, że nagrania można przechowywać maksymalnie przez 3 miesiące, chyba że stanowią dowód w postępowaniu. Wtedy czas przechowywania wydłuża się do prawomocnego zakończenia sprawy. Po tym czasie nagrania muszą zostać zniszczone, chyba że inne przepisy mówią inaczej.

Według tego samego artykułu (§5, §6 i §7) pracodawca ma również obowiązek:

• określić cel i zakres monitoringu w regulaminie pracy, układzie zbiorowym lub obwieszczeniu,

• poinformować pracowników o wprowadzeniu monitoringu najpóźniej 2 tygodnie przed jego uruchomieniem,

• przekazać pisemne informacje o monitoringu przed dopuszczeniem pracownika do pracy,

• oznakować teren i pomieszczenia objęte monitoringiem, np. widocznymi tabliczkami lub komunikatami dźwiękowymi, co najmniej dzień przed jego włączeniem.

Oprócz przepisów Kodeksu pracy, zastosowanie ma RODO. Pracodawca jako administrator danych osobowych musi odpowiednio zabezpieczyć dane z monitoringu (przed nieuprawnionym dostępem, utratą czy wyciekiem danych osobowych). Ma też obowiązek przetwarzać je wyłącznie w zakresie i celu, który został określony, czyli np. nie wolno wykorzystywać nagrań do oceny efektywności pracy, jeśli monitoring wprowadzono wyłącznie ze względów bezpieczeństwa.

W jakich sytuacjach pracodawca może monitorować pracowników?

Skoro prawo dopuszcza stosowanie monitoringu w miejscu pracy, naturalnie pojawia się pytanie, kiedy jest to naprawdę uzasadnione? Nie chodzi przecież o to, by szef zaglądał pracownikom przez ramię z czystej ciekawości czy chęci kontroli dla samej kontroli. Monitoring powinien odpowiadać na konkretne potrzeby i służyć celom, które można racjonalnie obronić.

Najczęstsze uzasadnione sytuacje to:

• Zabezpieczenie mienia – Kamery w magazynie, przy wejściu do biura lub hali produkcyjnej pomagają zapobiegać kradzieżom lub wandalizmowi.

• Ochrona danych – Jeśli w firmie przetwarza się wrażliwe informacje (np. dane medyczne, finansowe, technologie zastrzeżone), monitoring może być częścią szerszego systemu bezpieczeństwa.

• Bezpieczeństwo pracowników – Na przykład w punktach kasowych, na nocnych zmianach czy w miejscach, gdzie istnieje ryzyko przemocy ze strony klientów lub osób trzecich.

• Kontrola produkcji – W zakładach przemysłowych kamery mogą pomóc w ocenie jakości pracy maszyn, wykrywaniu usterek lub w dokumentowaniu przebiegu produkcji.

Wprowadzenie monitoringu może być też zasadne w firmach, które pracują z klientem bezpośrednio, np. w bankach, na recepcjach, w sklepach. Ważne jednak, by zakres rejestrowania obrazu był proporcjonalny do celu i nie wkraczał niepotrzebnie w prywatność pracowników.

Monitoring sam w sobie nie jest ani dobry, ani zły. Liczy się jego cel, sposób wdrożenia i szacunek do granic pracowników. Jeśli wszystko to zostanie zachowane, kamery mogą być skutecznym narzędziem zwiększającym bezpieczeństwo, bez niepotrzebnego wywoływania atmosfery nieufności.

Czy pracodawca może prowadzić monitoring poczty elektronicznej?

Korespondencja służbowa nie zawsze ma oficjalny wymiar, zwłaszcza jeśli piszemy do lubianych współpracowników czy klientów. Nie każdemu jest więc na rękę, by była sprawdzana. Czy pracodawca ma takie prawo? Tak, ale tylko w bardzo ograniczonym zakresie. Kwestia ta została uregulowana w art. 22³ Kodeksu pracy. Przepis pozwala pracodawcy na monitorowanie poczty elektronicznej wyłącznie wtedy, gdy jest to niezbędne do:

• zapewnienia organizacji pracy umożliwiającej pełne wykorzystanie czasu pracy

• oraz właściwego użytkowania udostępnionych narzędzi pracy (np. firmowej skrzynki mailowej).

Obie te przesłanki muszą być spełnione jednocześnie. Nie wystarczy np. tylko podejrzenie marnowania czasu lub chęć kontroli sposobu korzystania z narzędzi. Co ważne, katalog tych powodów jest zamknięty, co oznacza, że nie można rozszerzać ich według uznania pracodawcy.

Jakie obowiązki ma pracodawca, instalując monitoring w pracy?

Samo zainstalowanie kamer w miejscu pracy to nie tylko kwestia techniczna. Wymaga solidnego uzasadnienia i spełnienia szeregu obowiązków. Monitoring nie może być wdrażany „na wszelki wypadek” ani z czystej ciekawości. Pracodawca musi mieć konkretny cel, taki jak zapewnienie bezpieczeństwa, ochrona mienia czy kontrola organizacji pracy, zgodnie z przepisami Kodeksu pracy i RODO.

Do najważniejszych obowiązków pracodawcy należą:

• Uzasadnienie celu – Monitoring może być stosowany tylko wtedy, gdy jest to niezbędne (np. zabezpieczenie magazynu z wartościowymi przedmiotami).

• Ograniczenie zakresu – Kamery nie mogą obejmować np. toalet, szatni czy stołówek, chyba że wyjątkowo i z zachowaniem szczególnych warunków (np. bez możliwości rozpoznania twarzy).

• Informowanie pracowników – Obowiązkowe jest przekazanie pisemnej informacji o sposobie zastosowania monitoringu przed rozpoczęciem pracy oraz odpowiednie oznakowanie monitorowanych pomieszczeń.

• Uregulowanie zasad – Cele, zakres i sposób prowadzenia monitoringu muszą być opisane w regulaminie pracy, układzie zbiorowym lub obwieszczeniu.

• Przestrzeganie RODO – Pracodawca jako administrator danych musi zadbać o bezpieczeństwo nagrań i ich przetwarzanie wyłącznie w określonych celach.

• Przechowywanie nagrań – Dane z kamer można przechowywać maksymalnie 3 miesiące, chyba że są dowodem w postępowaniu (wtedy do jego zakończenia). Po tym czasie należy je usunąć.

Zatem pracodawca ma prawo do monitorowania, ale nie jest to przywilej bez ograniczeń. Obok możliwości kontroli pojawiają się konkretne zobowiązania i to na nich powinna opierać się odpowiedzialna polityka monitoringu w miejscu pracy.

Czy pracownik musi być poinformowany o monitoringu?

Osoba zatrudniona musi wiedzieć, że będzie oglądana przez kamery i to z wyprzedzeniem. Pracodawca ma obowiązek poinformować pracowników na piśmie o wprowadzeniu monitoringu, celach jego stosowania, zakresie oraz sposobie działania. Informacja ta powinna się znaleźć w regulaminie pracy, układzie zbiorowym lub w specjalnym obwieszczeniu. Pracownik powinien otrzymać te informacje najpóźniej dwa tygodnie przed uruchomieniem monitoringu, a dodatkowo jeszcze przed dopuszczeniem do pracy musi je mieć przedstawione indywidualnie na piśmie. Monitoring powinien być też odpowiednio oznakowany, np. za pomocą czytelnych znaków lub komunikatów dźwiękowych, najpóźniej dzień przed jego wdrożeniem.

Czy monitoring może obejmować miejsca takie jak toalety, szatnie czy stołówki?

Monitoring wizyjny nie może obejmować pomieszczeń, w których pracownicy mają prawo do prywatności, takich jak toalety, szatnie, stołówki czy pomieszczenia udostępnione organizacjom związkowym. Wyjątkowo możliwe jest zastosowanie kamer w tych miejscach, ale tylko wtedy, gdy jest to niezbędne (np. ze względu na bezpieczeństwo) oraz pod warunkiem, że monitoring nie narusza godności i innych dóbr osobistych pracowników. W praktyce oznacza to konieczność zastosowania rozwiązań, które uniemożliwiają identyfikację osób, np. kamery bez podglądu twarzy czy dźwięku.

Jakie są konsekwencje nielegalnego monitorowania pracowników?

Nielegalne monitorowanie pracowników może mieć dla pracodawcy poważne konsekwencje, zarówno cywilne, jak i karne. Oto, z czym musi się liczyć, jeśli naruszy przepisy:

• Zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych – Jeśli monitoring obejmuje miejsca szczególnie chronione, jak toalety czy szatnie.

• Zarzut mobbingu lub dyskryminacji – Jeśli monitoring dotyczy tylko części pracowników bez uzasadnienia lub ma charakter nękający.

• Obowiązek wypłaty odszkodowania – W przypadku mobbingu pracownik może żądać co najmniej równowartości minimalnego wynagrodzenia.

• Odpowiedzialność karna – Złośliwe lub uporczywe naruszanie praw pracownika (np. prawa do prywatności) może skutkować grzywną, ograniczeniem wolności lub pozbawieniem wolności do 2 lat.

• Kara za nielegalne przetwarzanie danych osobowych – Jeśli pracodawca nie ma do tego prawa, grozi mu taka sama odpowiedzialność jak wyżej.

Monitoring to narzędzie, które wymaga ostrożnego i zgodnego z prawem użycia. W przeciwnym razie może obrócić się przeciwko samemu pracodawcy.

Jakie prawa przysługują pracownikowi w związku z monitoringiem?

Warto wiedzieć, że pracodawca nie potrzebuje zgody pracownika, aby legalnie zainstalować monitoring w miejscu pracy. To jednak nie oznacza, że pracownik jest wobec kamer całkowicie bezbronny. Przysługują mu konkretne prawa:

• Prawo do informacji – Pracodawca musi poinformować pracownika o monitoringu przed jego uruchomieniem, najpóźniej dzień przed rozpoczęciem pracy.

• Prawo do prywatności – Monitoring nie może naruszać godności pracownika ani być prowadzony w miejscach takich jak toalety, przebieralnie czy stołówki (chyba że wyjątkowo uzasadnione).

• Prawo dostępu do danych – Jeśli nagrania zawierają dane osobowe, pracownik może żądać wglądu w te dane, ich sprostowania, a w określonych przypadkach także usunięcia.

• Prawo do ochrony przed nadużyciami – Jeśli monitoring zostanie wykorzystany w sposób niezgodny z przepisami (np. do mobbingu czy dyskryminacji), pracownik ma prawo dochodzić roszczeń.

Choć nie możesz zakwestionować samego faktu instalacji monitoringu, masz prawo wiedzieć, jak działa, czego nie wolno pracodawcy i jak się bronić, jeśli granice zostaną przekroczone.

👉 Znajdź pracodawcę, z którym połączy Cię zaufanie – sprawdź nasze oferty pracy!

Jak długo pracodawca może przechowywać nagrania z kamer?

Nagrania z monitoringu wizyjnego mogą być przechowywane przez pracodawcę maksymalnie przez 3 miesiące od dnia ich zarejestrowania. Wyjątek stanowią sytuacje, w których nagranie może stanowić dowód w postępowaniu prowadzonym na podstawie prawa – wtedy czas przechowywania wydłuża się do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. Po upływie tych okresów nagrania powinny zostać zniszczone, o ile inne przepisy nie stanowią inaczej.

Monitoring w miejscu pracy a prawa pracownika – najważniejsze informacje

Monitoring w miejscu pracy nie jest zakazany, ale jego stosowanie podlega ścisłym regulacjom. Pracodawca ma prawo do instalowania kamer, jeśli jest to uzasadnione konkretnymi celami – takimi jak bezpieczeństwo pracowników, ochrona mienia, kontrola produkcji lub ochrona poufnych informacji. Warunkiem jest jednak działanie zgodne z Kodeksem pracy i RODO, przy jednoczesnym poszanowaniu prywatności pracowników.

Najważniejsze informacje

• Podstawy prawne: Art. 22² i 22³ Kodeksu pracy oraz RODO regulują zasady monitoringu w Polsce.

• Dopuszczalne cele monitoringu to m.in. ochrona mienia, danych, bezpieczeństwo pracowników, kontrola produkcji.

• Zakazane obszary: toalety, szatnie, stołówki, palarnie, pomieszczenia związków zawodowych – chyba że istnieją szczególne potrzeby i spełnione są warunki ochrony godności.

• Czas przechowywania nagrań: maksymalnie 3 miesiące, dłużej tylko, jeśli są dowodem w sprawie.

• Obowiązki pracodawcy obejmują informowanie pracowników (najpóźniej 2 tygodnie wcześniej), opisanie zasad w regulaminie/obwieszczeniu, oznaczenie pomieszczeń, zabezpieczenie danych zgodnie z RODO.

• Monitoring maili jest możliwy tylko w ściśle określonych celach – organizacja pracy i prawidłowe użycie narzędzi, przy spełnieniu obu przesłanek jednocześnie.

Monitoring nie może być stosowany dowolnie. Wymaga jasnego celu, transparentnych zasad i respektowania prywatności. Prawidłowo wdrożony może wspierać bezpieczeństwo i sprawną organizację pracy, jednak nadużyty prowadzi do naruszenia praw pracowniczych i atmosfery nieufności.