Jakie choroby kwalifikują do uzyskania 2 grupy inwalidzkiej?

Uzyskanie 2 grupy inwalidzkiej, czyli umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, przysługuje osobom, których stan zdrowia znacząco ogranicza codzienne funkcjonowanie i zdolność do pracy, ale nie wyklucza ich całkowicie z aktywności zawodowej. Jakie choroby mogą kwalifikować do tego stopnia niepełnosprawności? W tym artykule przyjrzymy się najczęstszym schorzeniom branym pod uwagę przez komisję orzekającą oraz wyjaśnimy, jakie kryteria należy spełnić, aby otrzymać 2 grupę inwalidzką.

Stopnie niepełnosprawności w Polsce

W Polsce wyróżniamy 3 stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany i lekki. Czym się one charakteryzują?

Znaczny stopień niepełnosprawności

Osoba zaliczona do tego stopnia jest niezdolna do pracy lub zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej, i wymaga stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych, ze względu na znacznie ograniczoną możliwość samodzielnej egzystencji. Niezdolność do samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności organizmu, które uniemożliwia zaspokajanie podstawowych potrzeb życiowych bez pomocy innych osób, takich jak samoobsługa, poruszanie się i komunikacja.

Umiarkowany stopień niepełnosprawności

Do umiarkowanego stopnia zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, która jest zdolna do wykonywania zatrudnienia na stanowisku pracy przystosowanym odpowiednio do potrzeb i możliwości wynikających z niepełnosprawności, wymagającą w celu pełnienia ról społecznych częściowej lub okresowej pomocy innej osoby w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Osoba ta może być niezdolna do pracy lub zdolna do pracy tylko w warunkach chronionych, i wymaga częściowej lub okresowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Lekki stopień niepełnosprawności

Osoba z lekkim stopniem niepełnosprawności ma naruszoną sprawność organizmu, powodującą istotne obniżenie zdolności do wykonywania pracy w porównaniu do osoby o podobnych kwalifikacjach, lub ma ograniczenia w pełnieniu ról społecznych, które można kompensować za pomocą przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych lub technicznych. Osoba ta jest zdolna do wykonywania zatrudnienia i nie wymaga pomocy innej osoby w celu pełnienia ról społecznych.

Czy sam fakt choroby wystarczy, aby uzyskać orzeczenie o niepełnosprawności?

Orzeczenie o niepełnosprawności jest dokumentem, który potwierdza niepełnosprawność danej osoby, określając jej stopień oraz wynikające z niej ograniczenia. W Polsce, orzeczenia o niepełnosprawności wydawane są na podstawie Ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

WAŻNE: Sam fakt posiadania choroby lub schorzenia nie jest wystarczający do uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności. Przy orzekaniu o niepełnosprawności bierze się pod uwagę, jak choroba wpływa na zdolność pacjenta do funkcjonowania w życiu codziennym, zawodowym i społecznym.

Oceniany jest zakres naruszenia sprawności organizmu spowodowany przez choroby, zaburzenia i upośledzenia. Lekarz musi wziąć pod uwagę, w jakim stopniu choroba upośledza funkcje życiowe pacjenta oraz powoduje wypadnięcie z ról zawodowych, społecznych i psychologicznych. Istotna jest zdolność pacjenta do samodzielnego funkcjonowania oraz stopień rozwoju choroby.

Podczas rozpatrywania wniosku o orzeczenie o niepełnosprawności, brane są pod uwagę:

• Zaświadczenie lekarskie z opisem stanu zdrowia, rozpoznaniem choroby zasadniczej i chorób współistniejących, potwierdzone aktualnymi wynikami badań diagnostycznych.

• Ocena stanu zdrowia wystawiona przez lekarza, zawierająca opis przebiegu choroby, wyniki leczenia i rehabilitacji, oraz rokowania.

• Wiek, płeć, wykształcenie, zawód i posiadane kwalifikacje.

Przy jakich chorobach można ubiegać się o orzeczenie o niepełnosprawności?

Niepełnosprawność może wynikać z różnych schorzeń, które ograniczają sprawność fizyczną, psychiczną lub sensoryczną. Aby otrzymać orzeczenie, konieczne jest spełnienie określonych kryteriów medycznych i funkcjonalnych. Jakie choroby najczęściej kwalifikują do uzyskania statusu osoby niepełnosprawnej?

Upośledzenie umysłowe: umiarkowane, znaczne lub głębokie upośledzenie umysłowe.

Choroby psychiczne:

• zaburzenia psychotyczne,

• zaburzenia nastroju o umiarkowanym lub większym nasileniu,

• utrwalone zaburzenia lękowe o znacznym nasileniu,

• zespoły otępienne.

Zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu:

• trwałe uszkodzenie fałdów głosowych (czyli strun głosowych),

• częściowa lub całkowita utrata krtani,

• zaburzenia mowy spowodowane uszkodzeniem mózgu,

• głuchota, głuchoniemota lub obustronne upośledzenie słuchu niepoprawiające się po zastosowaniu aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego.

Choroby narządu wzroku:

• wady wrodzone lub nabyte prowadzące do obniżenia ostrości wzroku w lepszym oku do 0,3 według tablicy Snellena po korekcji,

• ograniczenie pola widzenia do 30 stopni.

Upośledzenia narządu ruchu:

• wady wrodzone i rozwojowe,

• układowe choroby tkanki łącznej,

• zapalenie stawów i kręgosłupa,

• choroby zwyrodnieniowe stawów,

• choroby kości i chrząstek z upośledzeniem wydolności czynnościowej,

• nowotwory narządu ruchu,

• zmiany pourazowe.

Epilepsja: nawracające napady padaczkowe spowodowane różnymi czynnikami etiologicznymi lub wyraźnymi następstwami psychoneurologicznymi.

Choroby układu oddechowego i krążenia:

• przewlekłe obturacyjne i ograniczające, zakaźne choroby płuc prowadzące do niewydolności oddechowej,

• nowotwory płuc i opłucnej,

• wady serca, choroba niedokrwienna serca, kardiomiopatie, zaburzenia rytmu serca z zaburzeniami hemodynamicznymi kwalifikującymi co najmniej do II stopnia niewydolności serca według skali NYHA,

• nadciśnienie tętnicze z powikłaniami narządowymi,

• miażdżyca zarostowa tętnic kończyn dolnych od II stopnia niedokrwienia według klasyfikacji Fontaine’a,

• niewydolność żył głębokich z powikłaniami w postaci zapaleń i długotrwałych owrzodzeń.

Choroby układu pokarmowego:

• choroby przełyku powodujące długotrwałe zaburzenia jego funkcji,

• stany po resekcji żołądka z powikłaniami,

• przewlekłe choroby jelit powikłane zespołem złego wchłaniania,

• przewlekłe choroby wątroby w okresie niewydolności,

• przewlekłe zapalenie trzustki wymagające długotrwałej farmakoterapii,

• nowotwory układu pokarmowego.

Choroby układu moczowo-płciowego:

• zaburzenia czynności dróg moczowych prowadzące do niewydolności nerek,

• choroby nerek prowadzące do ostrej lub przewlekłej mocznicy,

• wielotorbielowate zwyrodnienie nerek,

• nowotwory złośliwe układu moczowego i narządów płciowych.

Choroby neurologiczne:

• udar mózgu prowadzący do okresowych lub trwałych deficytów neurologicznych,

• pourazowa cerebrastenia i encefalopatia,

• guzy centralnego układu nerwowego,

• choroby zapalne ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego prowadzące do trwałych deficytów neurologicznych,

• choroby układu pozapiramidowego,

• choroby rdzenia kręgowego,

• uszkodzenia nerwów czaszkowych i obwodowych.

Inne choroby:

• choroby narządów wydzielania wewnętrznego o różnej etiologii,

• choroby zakaźne lub zespoły nabytego upośledzenia odporności,

• przewlekłe wielonarządowe choroby odzwierzęce w II i III okresie choroby,

• choroby układu krwiotwórczego o różnej etiologii,

• znaczny stopień zeszpecenia.

Całościowe zaburzenia rozwojowe: jeśli powstały przed 16 rokiem życia i wiążą się z utrwalonymi zaburzeniami interakcji społecznych lub komunikacji werbalnej.

2 grupa inwalidzka – jakie choroby są wskazaniem?

Nie istnieje oficjalna lista chorób, które kwalifikują do orzeczenia o niepełnosprawności o danym stopniu. Podczas orzekania o stopniu niepełnosprawności, brane są pod uwagę kryteria i standardy ustalone dla każdego stopnia, a także zakres naruszenia sprawności organizmu spowodowany przez choroby, zaburzenia i upośledzenia. Nie sam fakt występowania choroby jest podstawą orzeczenia, ale jej wpływ na funkcjonowanie danej osoby.

Symbole przyczyny niepełnosprawności

Symbole przyczyny niepełnosprawności to kody, które odzwierciedlają rozpoznanie uszkodzenia ciała lub choroby powodującej zaburzenia funkcji organizmu oraz ograniczenia w codziennych czynnościach i aktywności społecznej. Orzeczenie o niepełnosprawności może zawierać do trzech symboli przyczyn niepełnosprawności, z których każdy stanowi niezależną przyczynę niepełnosprawności.

• 01-U – upośledzenie umysłowe,

• 02-P – choroby psychiczne,

• 03-L – zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu,

• 04-O – choroby narządu wzroku,

• 05-R – upośledzenie narządu ruchu,

• 06-E – epilepsja,

• 07-S – choroby układu oddechowego i krążenia,

• 08-T – choroby układu pokarmowego,

• 09-M – choroby układu moczowo-płciowego,

• 10-N – choroby neurologiczne,

• 11-I – inne schorzenia,

• 12-C – całościowe zaburzenia rozwojowe.

Jak wygląda proces orzekania o niepełnosprawności?

Proces uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności obejmuje kilka etapów, od złożenia wniosku po wydanie decyzji przez komisję.

Kto i kiedy może ubiegać się o orzeczenie o niepełnosprawności? Osoby powyżej 16 roku życia ubiegają się o orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Z kolei dzieci do 16. roku życia mogą uzyskać orzeczenie o niepełnosprawności bez określania stopnia.

Wniosek o wydanie orzeczenia można złożyć w dowolnym momencie. W przypadku czasowego orzeczenia wniosek o jego przedłużenie można złożyć najwcześniej 30 dni przed upływem jego ważności.

Gdzie złożyć wniosek? Wniosek należy złożyć w powiatowym lub miejskim zespole do spraw orzekania o niepełnosprawności.

Jakie dokumenty są wymagane? Aby ubiegać się o orzeczenie o niepełnosprawności, musisz przygotować wniosek o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności, zaświadczenie lekarskie oraz kopie dokumentacji medycznej i innych dokumentów, które mogą pomóc w podjęciu decyzji.

Jak przebiega proces orzekania o niepełnosprawności? Po złożeniu wniosku wnioskodawca zostanie poinformowany o terminie posiedzenia komisji. Zazwyczaj informacja ta jest przekazywana w ciągu miesiąca od złożenia wniosku, ale w bardziej skomplikowanych sprawach czas ten może się wydłużyć do dwóch miesięcy.

Wnioskodawca jest zobowiązany do wzięcia udziału w posiedzeniu komisji, podczas którego oceniany jest stan zdrowia oraz zdolność do samodzielnego wykonywania czynności. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zaświadczenie lekarskie potwierdza brak możliwości osobistego stawiennictwa. Niestawienie się na posiedzeniu komisji skutkuje pozostawieniem sprawy bez rozpatrzenia, chyba że nieobecność zostanie usprawiedliwiona ważnymi przyczynami.

Komisja analizuje dokumentację, przeprowadza badania i może poprosić o dodatkowe informacje lub badania specjalistyczne. Orzeczenie o niepełnosprawności wydawane jest maksymalnie w ciągu dwóch tygodni od dnia posiedzenia komisji. Komisja może przyznać orzeczenie o stopniu niepełnosprawności lub odmówić przyznania takiego orzeczenia. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odwołania od decyzji komisji.